Wild kijken op Maria Island bij Tasmanië

Over Maria Island
Maria Island is, net als diverse andere locaties op Tasmanië, een voormalige strafkolonie waar tot het begin van de negentiende eeuw Britse gevangenen verbleven. Het is een bijzonder eiland: je mag er alleen fietsen of wandelen, gemotoriseerd verkeer is niet toegestaan en er zijn geen hotels of winkels. Het eiland heeft een oppervlakte van zo’n 45 vierkante kilometer en je bereikt Maria Island per boot vanaf de kustplaats Triabunna.

Fietsen, wandelen, kamperen
Omdat we Tasmanië te voet en per fiets verkennen, besluiten we de oversteek met de fiets te maken. Kamperen is, naast overnachten in de voormalige gevangeniscellen die nu dienen als jeugdherberg, ook toegestaan bij de daarvoor aangegeven plekken. Nadat we de tent hebben opgezet, loop ik naar het toiletgebouw. Ineens hoor ik geritsel in de bosjes. Ik hurk op de grond en zie op nog geen twee meter afstand een enorme wombat rondscharrelen. Blij als een kind maak ik snel wat foto’s voor ik verder loop naar het toilet. De eerste wombat is gespot!

De Painted Cliffs
Die middag maken we een wandeling naar de Painted Cliffs, een prachtige rotsformatie aan de westkust van het eiland. Onderweg zien we het spoor van een slang in het zand en een ieniemini tiger snake. Wist je dat tiger snakes in grote aantallen voorkomen op Tasmanië en Maria Island en dat ze de tweede dodelijkste slangen ter wereld zijn?

Op de tocht naar de Painted Cliffs barst het werkelijk van de wombats. Ik ben helemaal in mijn element en kan niet stoppen met foto’s maken. Vooral wanneer we een moeder met haar jong zien zijn de ‘ohhhh kijk nou’s’ niet van de lucht. Ik ben echt een sucker voor wollige beesten wat dat betreft. Aan het einde van de middag is het de hoogste tijd om terug te gaan naar de camping, voor het echt donker wordt.

Overnachten tussen Tasmaanse duivels
Net rond de schemering staan er ineens overal kangoeroes en wallabies op het kampeerveld. Zo leuk! Uiteraard leven er ook Tasmanian Devils op het eiland, maar we hebben ons laten vertellen dat we die beter niet tegen kunnen komen. Echt vriendelijk zijn ze niet en met hun scherpe tanden bijten ze zo je vingers van je hand af, hebben we ons laten vertellen. De kans dat we ze zien is gering, maar horen kun je ze wel. En dat doen we. ’s Nachts klinkt er niet ver van onze tent vandaan een ijzige schreeuw, die naar we later horen van een Tasmaanse duivel blijkt te zijn. De volgende ochtend treffen we onze afvalzak open gevreten aan. We gaan er maar vanuit dat die door een marmot of eekhoorn open geknaagd is.

De Fossil Cliffs
De volgende ochtend besluiten we nog een korte tocht te maken voor we weer met de boot terug moeten naar het vasteland. We gaan met de fiets naar de Fossil Cliffs aan de oostkant van het eiland. Dit is duidelijk de ruige kant van het eiland en de uitzichten vanaf hier zijn eindeloos. Het is ontzettend jammer dat we alweer terug moeten, want wat was het bijzonder fijn om op Maria Island te mogen bivakkeren voor een nachtje. Mocht je hier ooit in de buurt zijn, overweeg dan zeker een bezoekje aan de wallabies en wombats!