Christchurch na de aardbeving: doen of niet?

Tijdens mijn allereerste bezoek aan Nieuw-Zeeland in 2002 was ik onder de indruk van Christchurch. Ik vond het een leuke stad, waar mooie oude gebouwen gecombineerd werden met veel open ruimtes, parken en leuke restaurants. Ik herinner me nog de foto die ik van mezelf liet maken voor de Christchurch Cathedral, het bekendste bouwwerk van de stad. Toen ik negen jaar later hoorde dat die grotendeels was weggevaagd, was ik intens verdrietig.

Tijdens mijn verblijf in Hanmer Springs deed ik wat navraag onder de locals, die veelal hun grote inkopen doen in Christchurch. Zij zijn van mening dat het, ondanks de nog steeds deels aanwezige puinhoop, een van de leukste steden is van Nieuw-Zeeland met ontzettend veel potentie voor de toekomst. Ook is Auckland inmiddels nagenoeg onbetaalbaar geworden om te wonen en dus trekken veel Nieuw-Zeelanders naar Christchurch om te wonen en te werken.

Ik verblijf in het Jailhouse Hostel, waar ik overnacht in een voormalige cel. Bij de receptie hoor ik welke bezienswaardigheden ik zeker niet mag missen en krijg ik tips voor leuke restaurantjes en bars. Ik eet die avond in het voormalige postkantoor waar nu C1 Espresso zit: een hippe plek waar ze je eten bezorgen via buizen zoals wij die nog van de banken van vroeger kennen. Je krijgt je eten dus letterlijk via 'de post'. Super leuk!

De volgende dag neem ik uitgebreid de tijd om het centrum te verkennen. Ik loop vanaf mijn hostel en via het uitgestrekte Hagley Park naar het centrum. In het park zijn lokale sportverenigingen aan het trainen met rugby en lijkt het een rustige zaterdagochtend. Eenmaal in het centrum wordt het wat drukker. Mijn eerste stop is bij Re:Start Mall oftewel de Container Mall. Hier zijn winkels gebouwd in oude felgekleurde containers om enkele kleine zelfstandige ondernemers weer op gang te helpen na de aardbeving. Er zijn een aantal superleuke en hippe boetieks, wat leuke kleinschalige souvenirwinkels en enkele foodtrucks. Alhoewel het in eerste instantie tijdelijk was, is het inmiddels één van de meest toeristische trekpleisters van de stad en heeft men besloten het geheel gewoon te laten staan.

Vanaf hier wandel ik verder naar het Cathedral Square en eerlijk is eerlijk, de tranen schieten me in de ogen bij de eerste aanblik van de kathedraal. De voorgevel is volledig weg en wordt inmiddels grotendeels overwoekerd door onkruid. Toch hebben ze van het plein wat kleurrijks weten te maken en ook hier bevinden zich talloze foodtrucks, skatende jongeren en aanplakbiljetten over de toekomst van Christchurch.

Ik ga zitten bij één van de foodtrucks en niet veel later vraagt een jonge student of ie naast me mag komen zitten. We raken in gesprek en hij vertelt me hoe het is om in Christchurch te wonen. Hij was er al ten tijde van de aardbeving en heeft dus alles meegemaakt. Volgens hem willen de meeste inwoners niet meer herinnerd worden aan de ellende en willen ze niet langer bestempeld worden als 'de stad die in puin ligt' maar als een vooruitstrevende stad waar iedereen van harte welkom is. We praten bijna een uur over de toekomst, de wederopbouw en hoe het is om hier te wonen en nemen dan afscheid. Hij drukt me op het hart om mijn enthousiasme over Christchurch te verspreiden, want de stad heeft het nodig.

Na mijn bezoek aan de kathedraal ga ik naar de Cardboard Cathedral, een kathedraal opgebouwd uit recycled karton. Hier worden tegenwoordig kerkdiensten gehouden en hij dient als vervanging voor de oude kathedraal. Het is heel bijzonder en ik doneer 50 dollar voor de wederopbouw van de stad. De priester ontvangt de bezoekers op hartelijke wijze en geeft uitleg over de wederopbouw en waarom het zo lang duurt eer het centrum weer volledig toegankelijk is. Ik steek een kaarsje op en ga dan verder met mijn tour door de stad.

Als laatste wandel ik door de Botanische tuinen van Christchurch. Een prachtig geheel van bloemen, planten en bomen. De stad lijkt immens ver weg en als ik op het gazon ga zitten om van het stralende zonnetje te genieten, hoor ik slechts wat kinderen om me heen en fluitende vogels. Ondertussen bedenk ik me wat een heerlijke stad Christchurch zou zijn om te wonen. Het heeft alle faciliteiten die je nodig hebt (inclusief een grote internationale luchthaven), hippe restaurants, een toekomst die er rooskleurig uit ziet en de Zuidelijke Alpen liggen op slechts enkele uren rijden hier vandaan. Dat is het moment dat ik me realiseer dat ik hier zonder problemen zou kunnen wonen. Sterker nog, het lijkt me hier heerlijk. Het is er relaxed, de mensen zijn hartelijk en de ligging is ideaal.

Of je dus naar Christchurch moet gaan na de aardbeving? Absoluut! Het is met recht één van de meest bijzondere steden van Nieuw-Zeeland en heeft voor elk wat wils. Op een regenachtige dag kun je je er uren vermaken in de vele musea (waaronder het Antarctic Museum en het Canterbury Museum) en op een zonnige dag kun je zonder problemen uren struinen door Hagley Park en de aangrenzende Botanische tuinen. Het barst er van de leuke plekjes, de mensen zijn aardig en heten je van harte welkom in hun stad, waar ze tot diep in hun hart trots op zijn. Christchurch? Absoluut doen dus, wat mij betreft!