Bijzonder! Ontdekkingstocht South Georgia & de Weddell Sea

Je reis begint waar de wereld ophoudt. Ushuaia, Argentinië, naar verluidt de meest zuidelijke stad op aarde, ligt op het uiterste zuidpuntje van Zuid-Amerika. Vanaf deze kleine stad in Tierra del Fuego, bijgenaamd "Het einde van de wereld", vertrek je in de namiddag en vaar je de rest van de avond door het Beagle-kanaal dat omringd is door bergen.

Op weg naar South Georgia steek je nu de Antarctische Convergentie over. In een paar uur tijd koelt de temperatuur aanzienlijk af en stijgt voedzaam water naar de oppervlakte van de zee als gevolg van botsende waterstromen. Dit fenomeen trekt een massa zeevogels aan in de buurt van het schip, waaronder verschillende soorten albatrossen, pijlstormvogels, stormvogels, prions en skuas.

We varen de South Georgia Maritime Zone binnen, een van de grootste beschermde wateren ter wereld, langs de Shag Rocks, deze indrukwekkende rotsen liggen 240 km ten westen van South Georgia en zijn het thuis van enkele duizenden South Georgia Shags. De gebieden rond de rotsen staan bekend om hun overvloed aan grotere zeezoogdieren die zich voeden op dit relatief ondiepe gebied van de South Georgia Ridge.

Na aankomst op South Georgia heb je  de kans om een aantal van de volgende sites te bezoeken:

Prion Island - Deze locatie is gesloten tijdens het vroege deel van het broedseizoen van de grote albatros (20 november - 7 januari). Vanaf januari hebben de broedende volwassenen hun partners gevonden en zitten op eieren of verzorgen hun kuikens. Geniet van de zachtaardige aard van deze dieren, die de grootste spanwijdte van alle vogels in de wereld hebben.

Fortuna Bay - Een prachtige vlakte van Fortuna Glacier is de thuisbasis van een groot aantal koningspinguïns en zeehonden. Hier heb je ook de kans om het laatste stuk van Shackleton's route naar het verlaten walvisvaardersdorp Stromness te volgen. Dit pad loopt over de bergpas voorbij Shackleton's waterval, en aangezien het terrein deels moerassig is, moet je er rekening mee houden dat je een paar kleine stroompjes moet oversteken.

Salisbury Plain, St. Andrews Bay, Gold Harbour - Op deze plaatsen bevinden zich niet alleen de drie grootste koningspinguïnkolonies van South Georgia, maar ook drie van 's werelds grootste broedstranden voor Antarctische pelsrobben. Letterlijk miljoenen broeden op South Georgia in december en januari. In februari zijn de jonge pelsrobben nieuwsgierig en speels en vullen de branding met leven en plezier en komen grote zeeolifanten naar de stranden om te ruien.

Grytviken - In dit verlaten walvisstation lopen koningspinguïns op straat en liggen zeeolifanten rond alsof ze de eigenaar zijn - want dat zijn ze eigenlijk ook. Hier kun je misschien het South Georgia Museum en het graf van Shackleton bezichtigen.

In de namiddag van dag 6 en afhankelijk van de omstandigheden, beginnen we zuidwaarts te varen in de richting van de South Sandwich Islands.

Net als Shackleton in december 1914 tijdens de Imperial Trans-Antarctic Expedition, ook bekend als de Endurance Expedition, verlaten we South Georgia en richten ons op de South Sandwich Islands en de Weddell Zee.

Er kan ijs liggen op deze route, en aan de rand van het ijs kunnen zuidpool skuas en sneeuwstormvogels zich voegen bij de andere zeevogels die het schip naar het zuiden volgen.

We kunnen hier niet aan land gaan, maar als de omstandigheden het toelaten, zullen we een Zodiac cruise maken tussen de verbazingwekkende landschappen van dit actief vulkanisch gebied. Passerend tussen Thule en Cook Eilanden zal de omvang van deze afgelegen eilanden een blijvende indruk achterlaten.

In dit gebied, waar de kans groot is, zullen we bultruggen en dwergvinvissen tegenkomen. Op en rond de eilanden hebben we kans om bruine jagers, Kinband- of adeliepinguïns te spotten. We kunnen ook verschillende soorten albatrossen zien, zoals de grijskop-, de wenkbrauw- en de grote albatros.

We varen richting het Antarctische continent in de richting van Queen Maud Land en Neuschwabenland (Nieuw-Zwabenland) aan de noordoostkant van de Weddell Zee.

De eerste bestemming op Antarctica! Neuschwabenland / Nieuw-Zwabenland ligt tussen 20°E en 10°WL in Queen Maud Land. Het gebied werd begin 1939 door Duitsland verkend (De derde Duitse Antarctische Expeditie 1938-1939) werd geleid door Alfred Ritscher. Het hoofddoel was een gebied op Antarctica te vinden voor een Duits walvisstation en een mogelijke locatie te vinden voor een Duitse marinebasis.

In een poging om het gebied te claimen, werden nazi-Duitse vlaggen geplaatst op het zee-ijs langs de kustlocaties en verkenningsvluchten dropten aluminium pijlen met hakenkruizen vanuit de lucht op het ijs.

Varend diep in de Weddell Zee is de kans groot dat we Weddellzeehonden, krabbeneters of zeeluipaarden zullen spotten. Met een beetje geluk zien we misschien zelfs keizerspinguïns. Bultruggen, dwergvinvissen en Orka's zijn ook veelvuldig aanwezig in dit gebied. Rondom het schip vliege er regelmatig veel variërende vogelsoorten met ons mee.

De ijsomstandigheden in de Weddell Zee variëren per seizoen, we kunnen een enorme nautische wildernis van de zee tegemoet zien. Op weg naar de hoge breedtegraden (verder naar het zuiden) evaren we de rauwe schoonheid en kracht van het land die Antarctica zo bijzonder maakt. Hierdoor begrijp je ook beter waarom het zo lang duurde om het witte continent te ontdekken en hoe zwaar het moet zijn geweest voor de expeditie van Shackleton.

We maken een cirkelvormige route naar de Brunt Ice Shelf en langs de Luitpold Coast die ontdekt en genoemd werd tijdens de tweede Duitse Antarctische expeditie (1911-1912) onder leiding van Wilhelm Filchner.

Als de omstandigheden het toelaten, maken we van de mogelijkheid gebruik om een Zodiac cruise en mogelijk een ijsschotslanding te maken, wat extra opwinding zal toevoegen aan het varen in deze afgelegen en onvergeeflijke regio.

We varen nu in westelijke richting naar de Filchner-Ronne Ice Shelf voordat we van koers veranderen naar het noorden, de kust volgend langs de oostkant van het Antarctisch Schiereiland en de Larsen Ice Shelf. Dit brengt ons dicht bij de plek waar Shackleton's schip Endurance vast kwam te zitten in pakijs tijdens zijn Keizerlijke Trans-Antarctische Expeditie (1914-17), afdrijvend naar het Antarctisch Schiereiland en uiteindelijk zinkend. In een boeiende afsluiting van dit verhaal werd het wrak ontdekt op 5 maart 2022, de 100e verjaardag van Shackletons begrafenis, na 107 jaar onder de golven van de Weddellzee te hebben gelegen. Hoewel we niet dicht bij de plaats van de ontdekking kunnen komen vanwege het pakijs, zullen we in het gebied zijn waar het schip vastzat en achtergelaten werd.

Met kolonies van 6500 keizerspinguïns in de buurt hopen we er een (of meer) te zien lopen langs de kust of op het ijs in dit gebied.

Als we het noordelijke deel van het Antarctisch Schiereiland bereiken, komen we in het gebied van Erebus en Terror Gulf. Keizerspinguïns nestelen zich vaak op de vele ijsschotsen van Snow Hill Island, wat een nieuwe kans biedt om deze bijzondere dieren te zien. Als de omstandigheden het toelaten, kunnen we proberen te landen op James Ross Island.

Vanochtend hopen we te landen bij Brown Bluff, een één van de meest adembenemende locaties in het hele noordelijke puntje van het Antarctische Continent, met zijn indrukwekkende landschap en een grote adeliepinguïnkolonie, ook ezelspinguïns en nestelende sneeuwstormvogels zijn er te vinden.

Door de steile canyonwanden, omgevallen rotsblokken, prachtige vulkanische creaties overdekt met ijs laat Brown Bluff een overgetelijke indruk achter.

Aan de overkant van de Antarctic Sound ligt Kinnes Cove, waar je kunt landen om de nabijgelegen Madder Cliffs met hun subtiele rode kleur te zien, evenals de dichtbij gelegen kolonie ezelspinguïns.

Startpunt van de route die Sir Ernest Shackleton deed met slechts een kleine reddingsboot, de James Caird, in het voorjaar van 1916. Als je Elephant Island aan de horizon ziet opdoemen na al dat water te hebben overgestoken, is het moeilijk om je niet te verbazen over hoe hij en zijn vijfkoppige bemanning die prestatie hebben volbracht.

Het doel van Shackletons oversteek was het redden van 22 schipbreukelingen van zijn Imperial Trans-Antarctic Expedition, ook bekend als de Endurance Expedition, die waren gestrand op Elephant Island. Vier en een halve maand lang ondernam Shackleton deze legendarische reddingsactie.

De omstandigheden op Elephant Island zijn erbarmelijk. De kustlijn bestaat voornamelijk uit verticale rots- en ijskliffen die zwaar zijn blootgesteld aan de elementen. Als het mogelijk is ga je met de Zodiacs naar Point Wild, waar de gestrande leden van Shackleton's expeditie op wonderbaarlijke wijze wisten te overleven.

Je terugreis is verre van eenzaam. Terwijl je de Drake oversteekt, zie je misschien hetzelfde wildlife als aan het begin van je reis: albatrossen, stormvogels, misschien zelfs een dwergvinvis die zeespray opspuit.

Aan elk avontuur, hoe groots ook, komt uiteindelijk een eind. Het is nu tijd om in Ushuaia van boord te gaan, maar met herinneringen die je zullen vergezellen naar je volgende avontuur.

LET OP:

Deze routebeschrijving is slechts een indicatie. Het programma kan variëren afhankelijk van ijs, weer, en wildlife condities. Landingen zijn afhankelijk van de beschikbaarheid van locaties, vergunningen en milieuoverwegingen volgens IAATO regelgeving. Officiële vaarschema's en landingsplaatsen worden gepland in samenwerking met IAATO vóór de start van het seizoen, maar de expeditieleider bepaalt het definitieve vaarschema. Flexibiliteit is van het grootste belang voor expeditie cruises. De gemiddelde vaarsnelheid van ons schip is 10,5 knopen.