De mooiste nationale parken van Nieuw-Zeeland

Erik over Tongariro National Park
Tongariro National Park is voor mij hét nationale park dat je niet mag missen tijdens je rondreis door Nieuw-Zeeland. De grenzen van het park zijn omgeven door groene bossen en uitgestrekte weilanden, maar het hart wordt gevormd door drie actieve vulkanen: Mount Ruapehu, Mount Ngauruhoe en Mount Tongariro. De beroemde Tongariro Alpine Crossing is dé manier om het park te voet te verkennen. Je volgt een bijna twintig kilometer lang pad tussen Mount Ruapehu en Mount Tongariro. Via groene zwavelmeren eindig je zo’n acht uur later weer in de groene bossen. Het onwerkelijke maanlandschap tussen de vulkanen zal mij altijd bij blijven. Niet voor niets diende Mount Ngauruhoe als decor voor Mount Doom in de filmtrilogie Lord of de Rings.

Annelies over Abel Tasman National Park
Het leuke aan Nieuw-Zeeland vind ik de afwisseling van het landschap. Het ene moment sta je tussen de vulkanen, dan weer op de gletsjer en een paar dagen later bij de goudgele zandstranden van Abel Tasman National Park. Ik ging hier kajakken onder begeleiding van een gids, die ons mee nam naar de meest afgelegen baaien, waar we aan land gingen en genoten van een picknick. We hadden ruim de tijd om even de benen te strekken en waren steeds weer als enige op het strand. Het hoogtepunt van deze tocht was het bezoek aan Tonga Island waar zeeleeuwen te bewonderen zijn. Heel bijzonder om ze vanuit je kajak te mogen zien.

Saskia over Mount Aspiring National Park
Ik ben het meest onder de indruk van Mount Aspiring National Park. Er leiden geen wegen naar dit prachtige park en dus vind je er geen massa’s auto’s op de parkeerplaats. In plaats daarvan word je ingevlogen door een helikopter. Deze zette ons af in de wildernis en was binnen enkele minuten uit het zicht verdwenen. Daar sta je dan, omringd door bergen in een dal dat doorsneden wordt door een  snelstromende rivier. Je begeeft je in een gigantisch natuurgebied, waar alleen jij en slechts een handjevol andere wandelaars mogen genieten van deze fantastische omgeving! Na drie uur wandelen bracht een jetboat ons terug naar de bewoonde wereld. Graag was ik nog wat langer gebleven, maar de rest van Nieuw-Zeeland bleef me roepen!

Eppo over Rakiura National Park
Rakiura National Park op Stewart Island is zo’n beetje het einde van de wereld. Hier houdt het zo ongeveer op. Toen we nog geloofden dat de aarde plat was, kreeg je hier het gevoel dat je eraf kon vallen. Op deze rand van de wereld kun je fantastische trektochten maken. Van een paar dagen naar de eerste keurig onderhouden hutten, tot een hele week als je het eiland rond wil. Door de bossen, langs de kusten, door gebieden met illustere namen als Chocolate Swamp. Van alle treks die ik heb gelopen is deze, samen met de Routeburn, degene die me het meest is bijgebleven. Al was het alleen maar omdat de drie Aussies, met wie we een hut deelden, ’s avonds een gegrilde kip uit hun rugzak toverden, evenals popcorn om te ‘poppen’ en een kilo chocola. 

Debby over Mount Cook National Park
Onderweg naar Mount Cook National Park is het bewolkt en regent het, maar desondanks is de rit langs het aquablauwe Lake Pukaki prachtig! Die middag maak ik de wandeling naar Kea Point. Hij is niet heel zwaar maar zeker de moeite waard. Wat een uitzicht, wauw! De volgende ochtend is de lucht strakblauw, het witte ijs van de gletsjer doet pijn aan mijn ogen. Vandaag staat er een boottocht naar Tasman Glacier op het programma. De gletsjer is erg mooi om te zien, mede door de grote ijsschotsen die hier op het water ronddobberen. Het is bizar om te horen dat we slechts 10% van de ijsbergen zien, 90% is onder water, zo’n 200 meter. We zien dus echt maar het topje van de ijsberg!  Als het ijs door de zon smelt, lijkt het net op een fonkelende diamant. Wanneer onze gids een stuk ijs uit het water haalt, mogen we ervan proeven. Wat een avontuur!

Antonette over Nelson Lakes National Park
Het fijne aan Nelson Lakes National Park vind ik dat er nauwelijks toeristen komen. Het park bestaat uit twee alpiene meren, Lake Rotoiti en Lake Rotoroa, en is een waar paradijs voor de wandelaar. Mijn ultieme ervaring hier was overnachten in de Bushline Hut, die net boven de boomgrens ligt en waar ik met mijn rugzak op naartoe ben gelopen. Ik deed dit op aanraden van de lokale Tramping Club en een beter advies hadden ze me niet kunnen geven. Er was niemand anders en dus was het een nacht in volledige rust en stilte, datgene waar Nieuw-Zeeland zo bekend om staat. De locals waren mij overigens wel vergeten te vertellen over de sandflies die er zaten. Die nam ik deze nacht dus maar op de koop toe…

Dit waren ze, de favoriete nationale parken in Nieuw-Zeeland van onze medewerkers. Hopelijk ben je na het lezen van ons blog net zo enthousiast geworden als dat wij zijn en snap je nóg beter waarom wij allemaal een stukje van ons hart aan de andere kant van de wereld hebben achtergelaten. Lees meer over wandelen in Nieuw-Zeeland op mijn persoonlijke blog.