Vancouver Island – het “vergeten” stukje Canada

Het is september 2004 wanneer ik voor het eerst op reis ben op Vancouver Island in British Columbia. Ik werkte destijds nog niet bij Askja Reizen en haalde mijn informatie, zoals zoveel reizigers dat doen, uit de Lonely Planet. Ik had het plan om vanuit Victoria, waar we ons kamp voor enkele nachten hadden opgeslagen, een middagje naar Tofino aan de westkust te gaan. Eenmaal aangekomen in Victoria bleek dit niet zo eenvoudig te zijn, want vanaf daar is het ruim een halve dag rijden naar Tofino. Tofino sla ik dus maar over.

Het is 10 jaar na dato wanneer ik opnieuw op Vancouver Island ben, deze keer beter voorbereid en met een strakke planning. Ik ben er inmiddels achter dat Vancouver Island net zo groot is als Nederland en dat je dit eiland dus niet “even” doet. Ik ga voor Askja op studiereis en in een week kriskras over het eiland reizen om op die manier leuke nieuwe ideeën op te doen voor de gids die we elk jaar maken.

In alle vroegte rijd ik van mijn hotel bij de luchthaven van Vancouver richting Tsawassen, waar de ferry naar Schwartz Bay vertrekt. Zodra we Vancouver Island bereiken is het genieten geblazen. Alhoewel de beelden van de overtocht van 10 jaar eerder me zeker bij zijn gebleven, was ik stiekem toch vergeten hoe mooi het is. Het schip van BC Ferries wringt zich door de nauwe doorgangen en uiteindelijk komen we aan in Schwartz Bay. Het avontuur kan beginnen!

Die middag maak ik een walvisexcursie met onze lokale partner. Ze hebben me gewaarschuwd dat ik extreem vroeg in het seizoen ben (het is medio mei) en dat de kans aanwezig is dat we geen walvissen zien. De wateren op Juan de Fuca Strait zijn heftig die middag, de zodiak dendert heen en weer op het water. Ik vind het geweldig, de Amerikaan naast mij niet, die hangt spugend over de rand van de boot. Ben ik even blij dat ik op aanraden van mijn collega’s een pilletje heb ingenomen. Walvissen zien we die middag niet, maar wel een heleboel ander marine wildlife. Ik vind het allang prima, de prachtige uitzichten op de besneeuwde toppen van Olympic National Park hebben mijn dag al goed gemaakt.  

De volgende ochtend begin ik met een rondje hardlopen door de haven van Victoria. Running with a view! Bij het ontbijt tref ik collega Karin, die gisterenavond laat is aangekomen op Vancouver Island. Vanaf hier reizen we samen verder, wel zo gezellig! Nadat we via Sooke en Port Renfrew het bergachtige binnenland van Vancouver Island doorkruist hebben, komen we aan bij de B&B van Lorraine en Lewis in Nanoose Bay. ’s Avonds maken we een wandeling langs het water en ergens in de verte horen we de zeeleeuwen brullen. Ook dat is Vancouver Island.

Onze volgende stop is de westkust. Onderweg maken we diverse wandelingen, onder meer bij Little Qualicum Falls (aanrader!) en het drukke Cathedral Grove in MacMillan Provincial Park. Ook zien we een zwarte beer langs de weg, de eerste van de reis!  Aan het einde van de middag komen we in Tofino aan. Ik kan het niet geloven. Na 10 jaar wachten, ben ik ein-de-lijk in Tofino! Het is een zonnige dag en dat is zeldzaam, deze kant van Vancouver Island staat bekend om het stormachtige weer. We lopen het befaamde Long Beach op, waar het strand bezaaid ligt met boomstronken en schelpen. De wind wappert door mijn haren en ik proef het zout van de Pacific Ocean op mijn lippen. Daar sta ik dan, in Tofino. Wat is het hier mooi!

Die avond overnachten we in Horizon’s West B&B met uitzicht over de oceaan. We trekken een fles wijn open en proosten op onze aanwezigheid hier en het goede leven. De volgende ochtend is het stormachtig, maar toch besluiten we nog een wandeling te gaan maken. We gaan voor de 2.6 kilometer lange Lighthouse Loop op de Wild Pacific Trail. Tijdens onze wandeling zien we alles waar Vancouver Island bekend om staat: metershoge golven die op de kust beuken, eindeloze vergezichten over de oceaan, ruige rotskusten en de prachtige Amphithrite Lighthouse. De middag brengen we door aan de oostkust, in de buurt van Parksville. Aan het einde van de middag besluit ik de hardloopschoenen weer aan te trekken en een rondje over het strand te gaan rennen. Via het bos kom ik uiteindelijk weer terug bij het resort waar we overnachten. Terwijl ik uit sta te hijgen bij de receptie, vertelt de dame achter de balie me doodleuk dat een week eerder nog een hardloper oog in oog stond met een beer. Ohja, ik ben in Canada, niet in het Sonsbeek Park naast het Askja kantoor…

Onze laatste stop is Strathcona Park. Via Campbell River komen we halverwege de middag aan bij de Strathcona Park Lodge, prachtig gelegen in de middle of nowhere. Geen mobiel bereik, geen WiFi, geen herrie. Wij zijn er tegelijkertijd met een aantal jongeren die op schoolkamp zijn. De eigenaresse vertelt dat ze jongeren uit de stad hier helemaal ziet opbloeien. Ze bouwen vlotten, maken rugzaktrekkings en gaan kanoën op het meer. De mobieltjes gaan uit en een week lang zijn ze op zichzelf aangewezen. We doen een zipline en maken een wandeling naar een uitkijkpunt. Het regent, maar dat mag de pret niet drukken, die broek droogt vanzelf wel weer of zoals mijn vader zou zeggen “het is maar water”.

De volgende ochtend is het tijd om Vancouver Island achter ons te laten en terug te reizen naar Vancouver. Eigenlijk wil ik niet weg, er valt hier nog zoveel te zien! Ik wil nog verder noordwaarts, naar Port McNeill en Telegraph Cove, ik had graag meer gezien van Strathcona Park en wil de loodzware West Coast Trail met mijn rugzak lopen. Ik wil beren kijken in Knight Inlet en met de boot door Nootka Sound varen. Helaas zit mijn tijd er toch echt weer op. Hopelijk duurt het niet wéér 10 jaar voor ik hier terug ben.