Nelson Lakes: het mooiste onbekende nationale park van Nieuw-Zeeland

Nelson Lakes National Park ligt in het noordelijke deel van het Zuidereiland, op ongeveer een uurtje rijden van het slaperige stadje Nelson. Het park bestaat uit twee grote meren: Lake Rotoiti en Lake Rotoroa. Aan de oevers van Lake Rotoiti vind je het pittoreske plaatsje Saint Arnaud, eigenlijk niet veel meer dan een paar huisjes, een tweetal hotels en een benzinepomp / general store. Ook het bezoekerscentrum van het nationale park ligt in Saint Arnaud. Wie een bezoek aan Nelson Lakes National Park in wil plannen, kan hier prima terecht voor informatie omtrent wandelingen, bezienswaardigheden en meer.

Mijn eerste kennismaking met Nelson Lakes National Park was in 2002 toen ik een maand lang door Nieuw-Zeeland reisde. Op weg van Nelson naar Greymouth besloot ik destijds een korte omweg te maken via Nelson Lakes. De doorgaande weg nummer 6 voert je namelijk niet langs het park en aangezien er ook geen openbaar vervoer naar Saint Arnaud is, slaan de meeste reizigers dit nationale park over. Alhoewel mijn bezoek toen maar kort was (want het was al een lange rijdag) maakte ik een fijne wandeling langs de oevers van Lake Rotoiti. Nadat ik mijn foto's had laten ontwikkelen, drong de schoonheid van het landschap pas echt tot me door. Ik wist toen al dat ik hier ooit weer eens terug wilde komen.

In 2011 reisde ik opnieuw naar Nieuw-Zeeland en inmiddels was ik bevriend geraakt met een Nieuw-Zeelander die in Nederland woonde. Hij kwam uit Nelson en wist mij de mooiste verhalen te vertellen over zijn vroegere achtertuin. Hij was het ook die mij adviseerde naar de mooiste makkelijk bereikbare berghut van Nieuw-Zeeland te lopen: de Bushline Hut. Deze hut is prachtig gelegen, hoog op de berg en zoals de naam al doet vermoeden, boven de boomgrens, wat het uitzicht over de wijde omgeving met goed weer echt fantastisch maakt. Tijdens deze reis waren mijn toenmalige vriend en ik de enigen die in de hut overnachtten en het was een heerlijke ervaring. Tijdens de klim naar de hut was het bewolkt en grauw weer, maar toen we de volgende ochtend wakker werden, was het strakblauw en waren we onder de indruk van het turkoois gekleurde Lake Rotoiti ver beneden ons. Omdat de wandeling terug naar de parkeerplaats niet lang was (ongeveer twee uur) besloten we in de ochtend nog een stukje verder het park in te lopen. Al snel kwamen we bordjes tegen met een routebeschrijving naar Angelus Hut. Pas toen we terug waren in Saint Arnaud, hoorden we van andere wandelaars dat dit één van de mooist gelegen berghutten van Nieuw-Zeeland is. Baalden wij even dat we geen tijd meer hadden …

En dus besloot ik tijdens mijn meest recente Nieuw-Zeeland reis dat ik naar de Angelus Hut wilde lopen. Het zou mijn eerste solo-trektocht worden in Nieuw-Zeeland en aangezien de hike er naartoe geen kattenpis is, vond ik het enorm spannend. Omdat de Angelus Hut een populaire hut is, had ik mijn overnachtingen al van tevoren geboekt via Department of Conservation en dus wist ik in ieder geval zeker dat men een plekje voor mij had. Maar… eerst stond er nog een tochtje naar Bushline Hut op de planning want ik vond hem te mooi om over te slaan. Helaas was het weer me deze keer minder goed gegund en kwam ik eenmaal boven de bushline in een dikke mist terecht, die zelfs de volgende ochtend nog niet weg was. De moed zonk me een beetje in de schoenen want de tocht naar Angelus Hut gaat over een graat met scherpe pieken en steile puinhellingen, maar al binnen een uur nadat ik de Bushline Hut had verlaten, trok het langzaam maar zeker open.

De hike naar de Angelus Hut was zwaar en lastig. Urenlang stak ik puinvelden over, soms zelfs kruipend op handen en knieën omdat ik bang was te vallen of uit te glijden de diepte in. Omdat de Angelus Hut in een kom aan een meer ligt, had ik geen idee hoe ver het nog was en toen ik eindelijk wat tegemoetkomende wandelaars tegen kwam, wisten ze mij te vertellen dat ik er bijna was. De eerste aanblik van de Angelus Hut zal ik niet snel vergeten: WOW!!!! Na een laatste steile afdaling was ik dan eindelijk op de plek waar ik al zo lang wilde zijn.

De rest van de middag bracht ik door rondom het meer bij de hut. Ik zat uren aan de oevers te genieten van de schoonheid van het landschap en was ontzettend dankbaar dat ik de hut zonder al te veel problemen bereikt had. In eerste instantie zou ik er twee nachten blijven, maar de huttenwacht wist mij te vertellen dat het weer de dag erna flink zou omslaan en dat het een verstandig idee zou zijn om de dag erna al terug te lopen. In de avond raakte ik aan de praat met Andy, een Engelsman die in Auckland woont met zijn gezin. Eén keer per jaar maakt hij in zijn eentje een trektocht in Nieuw-Zeeland en dit jaar deed hij de Travers-Sabine route, een middelzware trektocht van een dag of zeven door het nationale park. Hij was aan het einde van de route en stelde voor om de dag erna samen terug te keren naar Saint Arnaud, ook omdat hij aan het einde van zijn krachten was en het fijn vond om met iemand samen te lopen. En zo geschiedde. Onderweg vertelde hij honderduit over de wandeltocht en hoe bijzonder het was dat hij nauwelijks andere wandelaars tegen was gekomen. Eenmaal in Saint Arnaud aangekomen aten we samen een hapje en namen we afscheid met de belofte dat ik tijdens mijn volgende Nieuw-Zeeland reis ook de Travers-Sabine Track ga lopen.

En zo ontkom ik er niet aan dat ik ooit, hopelijk over niet al te lange tijd, wéér terug zal keren naar Nelson Lakes National Park. De uitgestrektheid, de bijzonder fraai gevormde bergen en het relatief lage aantal bezoekers maken het tot een hele bijzondere plek, die ik iedereen aanraad om tijdens zijn trip naar Nieuw-Zeeland te bezoeken.

Tips voor Nelson Lakes National Park
Omdat ik weet dat een hike naar Angelus Hut niet voor iedereen is weggelegd, deel ik bij deze mijn tips voor andere wandelingen en meer nuttige dingen die handig zijn om te weten voor je bezoek aan Nelson Lakes National Park:

- Lake Rotoiti is het best bereikbare meer van de twee. Wil je naar Lake Rotoroa, dan voert een deel van de route je over een onverharde weg (check of de maatschappij waar je je auto huurt dit verzekert!)

- Bij Kerr Bay vind je diverse wandelingen. De Honey Dew Loop Walk duurt 45 minuten en is voor iedereen goed te doen.

- Kamperen doe je ook in Kerr Bay, maar houd er rekening mee dat het hier barst van de sandflies, kleine stekende vliegjes, vooral wanneer je direct aan het water wilt staan.

- Een mooie daghike is Mount Robert Circuit naar de Bushline Hut. Paddy’s Track is het minst steil en het best geschikt om omhoog te lopen. Via de Pinchgut Track kun je dan weer afdalen. In totaal kost deze wandeling je ca. 5 uur.

- Wil je overnachten in de Bushline Hut, dan kun je hiervoor een ticket kopen bij het bezoekerscentrum in Kerr Bay. Je dient zelf eten en een slaapzak mee te nemen, evenals kookspullen. Matrassen zijn aanwezig.

- Wanneer je naar Angelus Hut wilt lopen kan dit als een hele lange dagwandeling over de Robert Ridge Route. Reken op een tocht van zo’n 12 uur. Behalve de Robert Ridge Route zijn er nog twee andere paden die je naar Angelus Hut brengen, die afhankelijk van de weersomstandigheden nog een stukje lastiger zijn. Indien je hier wilt overnachten dien je dit vooraf te boeken op de website van Department of Conservation.

- Een gids van het nationale park kun je hier downloaden: DOC Nelson Lakes