Walvissen spotten vanuit Reykjavík met Elding

Ik zou bijna vergeten dat we hier voor een reden zijn: walvissen spotten. Al vrij snel nadat we de haven uit zijn, zien we aan de horizon een groepje vinnen verschijnen. De eerste bruinvissen zijn gespot! Ze laten zich niet lang zien, want het zijn vrij schuwe beesten, zo vertelt de gids. Al hoeven we niet lang te wachten voordat de volgende walvisachtigen een verschijning maken, deze keer zijn het witsnuitdolfijnen. Ze zijn een stuk minder schuw en blijven even rond de boot hangen.

Naarmate we verder de baai uit varen ben ik weer volledig gefocust op de horizon. Net als de rest van de mensen aan boord overigens, want het is muisstil. Het enige wat je hoort is het gebrom van de boot, het geluid van brekende golven en het ruisen van de wind. Het is zo rustgevend dat mijn gedachten even afdwalen. Dat is uiteraard precies het moment dat ik weer bij de les wordt geroepen, want er is een vinvis aan de horizon verschenen. Hij komt een heel aantal keer omhoog, voordat hij met een gekromde rug een duik neemt. De gids geeft aan dat ze meestal twee tot vier minuten onder water blijven, voordat ze zich weer aan het oppervlak laten zien. En dit is waar het spannend wordt, want je weet dat de vinvis weer boven gaat komen, maar je hebt absoluut geen idee waar. Zo’n vier minuten later komt ‘ie een heel stuk verderop boven water, voordat hij weer een duik neemt. Niet veel later zien we een grote bubbel verschijnen, niet ver van onze boot. En nog één. Maar geen vinvis. Totdat ik opgeschikt wordt door een spuitgeluid en ik de vinvis héél dichtbij de boot boven zie komen. De adrenaline giert door m’n lijf want wow, wat zijn die beesten indrukwekkend zo van dichtbij.

We varen verder de zee op en het begint harder te waaien. Dat is ook meteen het moment dat het kouder wordt en ik m’n capuchon over m’n hoofd trek. Je kunt overigens ook gewoon op ieder moment tijdens de excursie een heerlijk warme overall krijgen aan boord, maar dan loop ik de kans om een spectaculair moment te missen en dat heb ik er nou ook weer niet voor over. Dan maar m’n capuchon nóg iets verder over m’n hoofd trekken. We zien in de verte nog twee keer een vinvis omhoogkomen, maar ze zijn beiden eigenlijk al weer onder water verdwenen voordat je het doorhebt. Ondertussen geeft een hele groep Jan-van-Genten een show weg in de verte. Met een noodgang duiken ze in het water op zoek naar vissen, waardoor het water behoorlijk opspat. Ik kan er uren naar kijken, maar ik heb ook wel zin in een warme kop koffie, dus op het moment dat de boot weer koers zet naar de haven duik ik naar binnen om op te warmen en na te genieten.

Rond het middaguur komen we weer aan in de haven, waar je meteen in één van de restaurantjes aan de kade kunt aanschuiven voor de lunch. Ga je voor een heerlijke, warme kom kreeftensoep met stokbrood bij Sægreifinn of voor een sandwich met gerookte zalm bij Röst? Wat je ook kiest, smaken zal het zeker na zo’n heerlijke ochtend op het water.