Roadtrip door de Oostfjorden van IJsland

We zijn al dagen op pad door IJsland, langs de zuidkust naar de Oostfjorden. Inmiddels al zo’n dertig accommodatie inspecties op de teller. Als we Höfn voorbij rijden word ik weer een beetje stil, wat is het hier toch fantastisch mooi. Diepe fjorden, scherpe hoge bergen en overal watervallen. Je voelt je heel klein.

We bezoeken onderweg veel accommodaties en worden vaak verrast door bijzondere plekken. Zoals Silfurberg, diep in een dal gelegen. De vijf kamers zijn comfortabel en zeer sfeervol ingericht met IJslandse kunst. Alles is ontworpen en ingericht door de vriendelijke eigenaren Guðrún en Jón. Je voelt je hier echt welkom.

We rijden verder langs de fjorden en hebben af en toe een buitje, maar gelukkig alleen als we in de auto zitten. De watervallen worden daardoor wel steeds groter, dus dat is weer een groot voordeel.

We gaan de grote weg af en rijden naar Eskifjördur omdat daar mooie vakantiehuisjes moeten zijn. Ik heb ze al vaker op foto’s gezien en er mooie verhalen over gehoord maar als ik daar sta snap ik het pas echt. Huisjes met uitzicht over het fjord en de bergen. Het waait er weliswaar hard, maar er staat een speedboot gevuld met warm water. Ik zie mezelf hier, als groot liefhebber van warme badjes, al helemaal zitten.

Ons echte doel is Borgarfjördur Eystri. Dit plaatsje ligt op zo’n 70 kilometer afstand van de ringweg. Je rijdt een hoge pas over en bovenaan heb je geweldig uitzicht over de bergen, de slingerende weg en het dorpje. Het dorp ligt aan zee, ze leven hier dan ook vooral van de visvangst, de visfabriek en het toerisme. Iedereen kent elkaar in dit dorp. Er heerst rust, het is omgeven door imposante bergen en je kan ver weg kijken over het water. Na het diner gaan we naar de haven die even buiten het dorp ligt. Van mei tot en met begin augustus is dit het domein van vele vogels. Als we aankomen zien we ze al rond fladderen. Hoe dichter we bij de rotsen komen hoe stiller we worden. Het wemelt er van de papegaaiduikers. Ze vliegen naar zee maar er zitten ook honderden vogels op de rotsen. Zo dichtbij dat je ze bijna zou kunnen aanraken. Er hangt een magische sfeer. De mensen die er rond lopen fluisteren en lopen zachtjes. De vogels maken het geluid. Doordat de zon langzaam ondergaat is het licht ook nog eens prachtig. De roze gloed valt over de rotsen heen. Het is ijzig koud, we zijn allemaal dik ingepakt maar dat maakt allemaal niet uit. Wat een geweldige ervaring om van zo dichtbij deze vogels te zien. De papegaaiduikers zijn klein, hebben een zwart/witte kleur en vaak een fel oranje snavel. Ik denk dat er geen andere plek op IJsland is waar je ze zo goed en makkelijk kan bekijken. Andere vogelrotsen zijn vaak moeilijker begaanbaar. Op deze plek lopen trappen over de vogelrotsen en wij hebben niet één keer het gevoel gehad dat we de vogels stoorden.

De volgende dag moeten we weer afscheid nemen van deze unieke plek. We maken nog een wandeling en pakken nog één keer een vergezicht mee. Op weg naar de bewoonde wereld stoppen we nog bij de kloof Innra Hvanngil. Na een korte wandeling over rotsen en keien kom je in de kloof uit waar water stroomt. We vullen ons flesje voor onderweg. De kloof is omgeven door basaltrotsen en bergen met verschillende kleuren zoals rood en blauw.

We besluiten dat we nog niet genoeg van de gebaande paden af zijn geweest en maken nog een rit naar het Mjoïfjördur. Het eerste stuk rijden we een grote pas op. Hoe hoger we komen hoe hoger de sneeuw ligt. De weg is pas net een paar weken open. De paar mensen die in dit fjord wonen zijn ongeveer de helft van het jaar afgesloten van de rest van de wereld. Zij kunnen dan alleen met een bootje naar het volgende fjord gaan. Nadat wij de top hebben bereikt stoppen we op de weg naar beneden. We gaan lekker in het mos liggen en hebben overweldigend uitzicht over het fjord, de hoge bergen met sneeuw en vele watervallen. Als we de afdaling van 18% maken zien we regelmatig een paar rendieren. Er is één klein dorpje waar we niemand zien en de enige eetgelegenheid is helaas gesloten. Daarop besluiten we nog verder door te rijden. De weg veranderd in een jeep track. Alleen met een goede auto kan je dit rijden. We komen langs watervallen, rijden strak langs de ruige kustlijn en zien nog meer rendieren tot we de vuurtoren Dalatangi bereiken, helemaal aan het einde van de weg. Het einde van de wereld. Dit is de oudste vuurtoren van IJsland en er is een groot weerstation. Het uitzicht over de verschillende fjorden is zeer indrukwekkend. We zijn het er allemaal over eens dat we eigenlijk niet meer weg willen. Maar ja, onze binnenlandse vlucht vertrekt in korte tijd en we moeten ook nog een uur rijden voor we bij de luchthaven zijn. We rijden net 1 minuut als er een lampje gaat branden…. We discussiëren eerst tien minuten wat we nu moeten doen, hoe laat onze vlucht gaat en wat we moeten doen als we deze missen. Als echt geëmancipeerde Nederlandse vrouwen laten we het uiteindelijk oplossen door een man. Binnen een uur zijn we weer op pad en gelukkig op tijd op de luchthaven.

De meeste toeristen slaan de Oostfjorden over of rijden er snel doorheen als ze van noord naar zuid gaan of andersom. Ik wil iedereen aanraden om langere tijd deze geweldige regio te bezoeken. Neem de tijd in Oost-IJsland om te gaan wandelen, op een rots te gaan zitten om de vogels te kijken, bij iedere bocht weer een foto te maken of een goed boek te lezen in een warm bad met uitzicht over het fjord.