Slapen bij de beren van Lake Clark National Park

Een aantal weken later stapte ik in City of Kenai in een bushplane naar Lake Clark National Park. Hier ga ik twee nachten in de Bear Mountain Lodge overnachten. De vlucht vanuit Kenai naar Lake Clark is op zijn zachtst gezegd spectaculair. In de verte zie ik de Redoubt vulkaan en niet veel later vliegen we over de flanken van Mount Iliamna. Ongeveer drie kwartier na take off landt de piloot het kleine vliegtuigje behendig op het strand van het nationale park. De eigenaresse van de Bear Mountain Lodge, Marty, heet me van harte welkom. Hallo wildernis!

De planning is dat ik op pad ga met gidsen Al en Mike. Overdag breng ik mijn tijd door met de daggasten die voor enkele uren vanuit Anchorage beren komen kijken, maar tussendoor en vooral 's avonds is er genoeg tijd om zelf op pad te gaan. Zelf met een gids that is want helemaal alleen op pad is vanwege de veiligheid niet toegestaan. De beren zitten immers overal en kunnen zomaar ineens voor je neus staan. Ook op het terrein van de lodge …

Overdag is het redelijk rustig in berenland. We zien er een aantal scharrelen in de verte, maar echt dichtbij komen we niet. Jammer maar helaas, gelukkig ben ik er nog een tijdje dus ik heb nog meerdere kansen om de beren van dichtbij te bekijken. Die avond ga ik net voor zonsondergang op pad met Al. Het is dan eb en de beren zijn in de baai op zoek naar schelpdieren. Als we met de bus aan het einde van het strand komen, blijkt het vol te zitten met beren. Het zijn er minstens dertig. In eerste instantie zijn ze redelijk ver weg, maar al snel blijken ze toch nieuwsgierig en komen ze ons bekijken. Eerst tot op een meter of twintig, later nog maar tien meter van ons verwijderd. De ene beer is nieuwsgierig, de andere lijkt zichtbaar onaangeroerd door onze aanwezigheid. Mama speelt met haar kleintjes, een enkele is slim genoeg om een zalm te vangen en weer een andere kuiert op zijn dooie gemak naar het achterland om aan zijn nachtrust te beginnen.

De nachtrust in Alaska, dat is nog iets om over te vertellen. Want in Lake Clark National Park ben je de hele dag buiten en 's nachts is het stil. Muisstil. Een oorverdovende stilte, zou ik het kunnen noemen. Je beleeft een nacht die je slechts zelden beleeft, omdat het zo ongekend stil is dat een diepe slaap zich van je meester maakt.

Ik breng ruim 48 uur tussen de beren door. De ene keer zie ik ze op het strand, dan weer in het achterland of in een stroompje. Op de laatste ochtend loopt er tijdens het ontbijt zomaar eentje voorbij de lodge en het hoogtepunt van mijn verblijf in Bear Mountain Lodge is het moment waarop ik klaar sta om te vertrekken. Het vliegtuig is al opgestegen vanuit Kenai om me op te halen en terwijl ik op de veranda zit te spelen met de hond van de eigenaren, komt Al ineens aangesneld. Of ik nog een laatste beer wil zien die zich ophoudt in het stroompje pal naast mijn cabin. Ik grijp mijn camera, trek mijn laarzen aan en ren achter hem aan. En warempel: daar staat een dikke bruine beer te vissen in het stroompje. We naderen hem tot op een meter of vijf maar het lijkt hem niet te deren: het enige dat hij wil is zalm! Hij doet een aantal pogingen en dan is het raak. Hij heeft een grote zilveren zalm in zijn bek en met slechts één kaakbeweging kraakt hij de botten van de vis. Binnen een minuut is er niks meer van de zalm over en schuift de beer weer verder de rivier door, op zoek naar zijn volgende prooi. Wát een afsluiting van mijn vakantie!

Niet veel later landt de piloot het vliegtuig en klim ik in de stoel naast hem. Nog geen drie minuten later hang ik in de lucht en ben ik weer op weg naar de bewoonde wereld, een bijzondere ervaring rijker. Mijn droom is uitgekomen, ik mocht een aantal nachten tussen de beren slapen. Ik zag ze bij het ontbijt en tijdens de zonsondergang aan het einde van de dag. Als ik twee dagen later Alaska verlaat en terug vlieg naar Seattle rolt er een traan over mijn wang. Dag Alaska, wat ben je een fijne plek. Ik hoop je ooit in mijn leven nogmaals te mogen zien!